شنیده  های من از، مردمان این بازار                     ز واعظان و بزرگان و عالمان دیار

نصیحتی که همیشه پدر به من می گفت                و مادرم، که نوشته  ، برای من طومار

خدا کسی است،،، در سکوت هر کوچه                خدا کسی است ،،، پشت پیچ هر دیوار

برای دیدن او ، ما به دیدنش نرویم                        مثال نقطه و ما هم مثال یک پرگار

خودش دهد دندان ،،، نان آن دهد به کرم              خدای حضرت آدم و دانه های  انار

گمان کنم که همیشه کنار ما اینجا است                همان کسی که  کمک می کند به ما ، انگار

زمان گذشت و گذشت  روزگار  کودکیم               شبی به پشت چراغی تنیده در افکار

هجوم لشگری از آن فرشته های محال                همان که گویند،،  به آن ،،بچه های کار

در بین حجم  دود و آهن    رها شدند                  در پشت خط قرمز بیداد روزگار

یک دخترک دو سه ساله سپید روی                   با دست های زخم ، ز گل های پر زخار

مانند یک علف ، به مسیری ز تند باد                 ازسردی زمانه ، لرزان و بی قرار

آن یک پسر ، به لاغری نی نشسته بود              با دست های پر ، زبسته ی ، سیگار

آن دیگری قوطی اسپند به دست داشت               دمپای سیاه و شلوار وصله دار

یاد گذشته ،،و ایام کودکی                             بد  می خزید به ذهنم مثال مار

مادر مگر نگفت ، خدا توی کوچه هست            در لابه لای ، برگ درختان آن  ، چنار

بابا مگر نگفت ، خدا پشت پنجره است             نزدیک تر  به تو از ، آنچه در کنار

من یک سوال دارم ازاین واعظان شهر؟           پس کو خدای این بچه های کار

شاعر  : محمد رضا خوانساری  سوم بهمن هزار و سیصدو نودو هفت